Στο τέλος της μέρας δε μένει παρά η αγάπη μου για σένα
Φορώ βατραχοπέδιλα, μάσκα με αναπνευστήρα και ρίχνομαι σε ελεύθερη πτώση στων λυγμών σου τη θάλασσα -με κίνδυνο να γκρεμιστώ στα βράχια της οδύνης- σε κολυμπώ, σ' αναζητώ, σε δροσίζομαι πάλι Ένα όπως στην Αρχή, Ελένη και Αγνή
