Αγνή μου, ψυχή μου, πέρασαν κιόλας 5

χρόνια από τη μέρα που έφυγες και ακόμα δεν υπάρχουν τα λόγια να περιγράψουν τη καταστροφή, μόνο τα σημάδια στη ψυχή και στο σώμα μαρτυρούν την ορφάνια μας. Λείπεις όπως το νερό απ’

τα λουλούδια, το αλεύρι απ’ το ψωμί, η χαρά απ’ τη ζωή, βασανίζει το ερώτημα πως θα ήταν η ζωή όλων αν βρισκόσουν ακόμα μαζί μας και τη φώτιζε η ομορφιά, η καλωσύνη, η εξυπνάδα σου. Λουλούδι μου, ακόμα προσπαθώ να μάθω πώς να ζω χωρίς εσένα, κάθε μέρα είναι άλλη μιά μέρα απουσίας σου, παιδί μου λατρεμένο. Νάρχεσαι μωρό μου στα όνειρά να μου μιλάς, να σε έχω. Μου λείπεις τόσο…
Η μαμά